ZWĘŻENIE ZASTAWKI AORTALNEJ |
Zwężenie zastawki aortalnej (inaczej stenoza zastawki aortalnej, zwężenie lewego ujścia tętniczego ) to zmniejszenie powierzchni zastawki aortalnej, wskutek czego utrudniony jest wypływ krwi z lewej komory serca do aorty. Wada rozwija się stopniowo przez wiele lat a utrudniony odpływ krwi z lewej komory „zmusza" serce do wykonywania większej pracy, prowadząc z czasem do przerostu mięśnia lewej komory. Pogrubiały mięsień sercowy przy niezmienionym krążeniu wieńcowym nie jest prawidłowo odżywiany co powoduje niedokrwienie i występowanie objawów dławicowych nawet przy prawidłowych tętnicach wieńcowych. Wysiłek fizyczny lub szybka akcja serca może powodować nieprawidłowy przepływ wieńcowy i niedokrwienie wewnętrznej warstwy serca, przyczyniając się do zaburzeń kurczliwości serca. Przerośnięte serce jest również nadmiernie wrażliwe na uszkodzenie niedokrwienne - z tego powodu zawały są bardziej rozległe i śmiertelność większa niż w sercach bez przerostu.
Przyczyny zwężenia zastawki aortalnej.
- Zmiany degeneracyjne, związane z wiekiem.
Zwyrodnieniowe zwężenie zastawki aorty jest obecnie trzecia pod względem częstości chorobą serca w Europie i Ameryce Północnej, po nadciśnieniu tętniczym i chorobie niedokrwiennej serca. Zwężenie umiarkowane stwierdza się u około 5% społeczeństwa po 75. rokiem życia, a u 3% występuje zwężenie ciasne, przy czym 50% z tych chorych nie ma żadnych dolegliwości.
- Zmiany wywołane choroba reumatyczną.
Choroba reumatyczna przeważa w krajach rozwijających się.
- Zastawka dwupłatkowa.
Występuje u około 1% społeczeństwa i ulega zwyrodnieniu szybciej niż zastawka trójpłatkowa.
Objawy zwężenia zastawki aortalnej.
Objawy:
Zwężenie zastawki aortalnej jest chorobą przewlekłą, postępującą i przez długi okres bezobjawową. Narastanie zwężenia wykazuje dużą zmienność osobniczą i nie da się go przewidzieć u indywidualnego pacjenta.
Z chwilą wystąpienia objawów ryzyko nagłego zgonu dramatycznie wzrasta a przeciętny czas przeżycia wynosi 2-5 lat.
Rozpoznanie zwężenia zastawki aortalnej
Podejrzenie zwężenia zastawki aortalnej wzbudza stwierdzenie szmeru nad sercem (skurczowy szmer wyrzutowy). Obecnie obecność wady zastawki najłatwiej potwierdzić, wykonując echokardiografię z badaniem doplerowskim. Badanie to pozwala ocenić stopień zaawansowania wady, czynność skurczową lewej komory oraz wymiary jam serca. Stopień zwężenia określa się, mierząc maksymalną prędkość przepływu krwi przez zastawkę, maksymalny i średni gradient ciśnień (różnica ciśnień) oraz pole powierzchni ujścia (ang. AVA aortic valve area).
Klasyfikacja stopnia zwężenia na podstawie pola powierzchni ujścia:
1. >1,5 cm2 - zwężenie łagodne.
2. 1,0 - 1,5 cm2 - zwężenie umiarkowane.
3. <1,0 cm2 - zwężenie duże.
Rokowanie
Rokowanie u chorych bez objawów klinicznych jest dobre. Pojawienie się objawów wiąże się z dramatycznym pogorszeniem rokowania. Z chwilą wystąpienia objawów ryzyko nagłego zgonu dramatycznie wzrasta a przeciętny czas przeżycia wynosi 2-5 lat (zgon średnio po 2 latach od wystąpienia niewydolności serca, 3 lata po omdleniu, 5 lat od pojawienia się dławicy piersiowej). Zabieg operacyjny wydłuża przeżycie a po operacji 10 lat przezywa około 70% chorych wypisanych ze szpitala.
Leczenie zwężenia zastawki aortalnej
U osób z niewielkim bezobjawowym zwężeniem nie ma potrzeby ograniczania aktywności fizycznej; mogą one uprawiać sport wyczynowy. Chorzy z umiarkowanym zwężeniem nie powinni wyczynowo uprawiać sportu, który się wiąże z dużym dynamicznym lub statycznym obciążeniem mięśni. Inne ćwiczenia mogą wykonywać bezpiecznie, niemniej jednak zaleca się uprzednie wykonanie próby wysiłkowej.
U objawowych chory ze stenozą aortalną leczenie operacyjne wydłuża przeżycie.
Zwężenie zastawki aortalnej u osób młodych
1. Zwężenie ujścia aorty u kobiet w ciąży
Najczęstszą przyczyną stenozy aortalnej u kobiet ciężarnych jest wrodzona wada zastawki aorty. Kobiety z niewielkim zwężeniem i prawidłową czynnością skurczową lewej komory można leczyć zachowawczo przez cały okres ciąży. Kobietom z umiarkowanym lub dużym zwężeniem, bądź z objawami podmiotowymi powinno się odradzać zajście w ciążę do czasu korekcji wady.
Kobiety z dużym zwężeniem zastawki aortalnej, u których po zajściu w ciążę objawy podmiotowe wady nie występują lub są niewielkie, można leczyć zachowawczo, stosując wypoczynek w łóżku, tlen i leki (beta-blokery).
2. Zwężenie ujścia aorty u młodzieży i młodych dorosłych
U młodzieży i młodych dorosłych (<30 lat) z izolowanym zwężeniem zastawki aortalnej niemal zawsze istnieje wrodzone zrośnięcie jednego spoidła lub kilku spoideł, czego efektem jest zastawka dwu- lub jednopłatkowa. Częstość występowania zastawki dwu- lub jednopłatkowej sięga aż 1-2%, ale tylko u jednego dziecka na 50 dzieci urodzonych z tą wadą dochodzi w wieku młodzieńczym do znaczącego zwężenia lub niedomykalności zastawki.
Wiele zaleceń dotyczących dorosłych z nabytym AS można odnieść do młodzieży i młodych dorosłych; trzeba jednak podkreślić pewne ważne różnice. W okresie dzieciństwa pierścień i płatki zastawki aorty muszą rosnąć równocześnie z całym ciałem. Jeśli wzrost pierścienia lub płatków zastawki się opóźnia, może dojść do zwężenia. Tempo progresji wady podczas wzrostu w dzieciństwie i okresie młodzieńczym może być inne niż u dorosłych z nabytą wadą serca.
Stenoza aortalna a aktywność fizyczna
W przypadku dużego zwężenia zastawki aortalnej przeciwwskazane jest współzawodnictwo sportowe związane z wysiłkiem fizycznym. Po zakończonym leczeniu operacyjnym (wymiana zastawki aortalnej) nie ma przeciwwskazań w uprawianiu sportu. Jedynie w przypadku konieczności zażywania leków przeciwzakrzepowych zmniejszających krzepliwość krwi jest zakaz uprawiania sportów kontaktowych.
NA SKRÓTY |
Witryna ma charakter edukacyjny, nie konsultacyjny! Autorzy dołożyli wszelkich starań, aby informacje zawarte w tym serwisie zostały podane właściwie,
zgodnie z najnowszym stanem wiedzy w chwili pisania. Zarówno autorzy, jak i wydawcy serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za konsekwencje
wykorzystania informacji zawartych w tym serwisie. Ostateczne decyzje stosowania terapii spoczywają na lekarzu prowadzącym.