Podstawową funkcją układu krążenia czyli inaczej układu sercowo-naczyniowyniowego jest rozprowadzanie wraz z krwią tlenu, hormonów i składników odżywczych do każdej komórki organizmu i zabieranie z komórek produktów przemiany oraz dwutlenku węgla. Układ ten składa się z tętnic, naczyń włosowatych i żył. Wyróżniamy tzw. duży i mały układ krążenia.

Duży układ krążenia - krew krąży pomiędzy sercem a całym ciałem z wyjątkiem płuc.

Aorta, największa tętnica organizmu, wyprowadza krew z lewej komory serca, następnie rozdziela się na mniejsze tętnice, biegnące do poszczególnych części ciała, te znów na mniejsze i tak dalej aż powstaje siateczka naczyń zwanych włosowatymi, które mają bezpośredni kontakt z każdą żywą komórką organizmu. Tętnice prowadzą krew jasnoczerwoną, bogatą w tlen.

Żyły są odpowiedzialne za odprowadzenie krwi z całego ciała z powrotem do serca. Krew płynąca w naczyniach żylnych jest uboga w tlen, natomiast niesie ze sobą dwutlenek węgla. Ma kolor ciemnoczerwony. Siateczka drobniutkich żyłek łączy się w coraz to większe i większe aż w końcu dwoma żyłami głównymi: górną i dolną uchodzi do prawego przedsionka serca.

Mały układ krążenia, w którym krew krąży na odcinku serce - płuca - serce.

Z prawego przedsionka krew pompowana jest do prawej komory, a do tętnic płucnych, które prowadzą ją bezpośrednio do płuc. W płucach oddawany jest dwutlenek węgla, krew ulega natlenieniu i powraca żyłami płucnymi do lewego przedsionka. Jak można zauważyć tętnica płucna prawa i tętnica płucna lewa to jedyne tętnice w ciele ludzkim, którymi płynie krew uboga w tlen, natomiast żyły płucne to jedyne żyły, które prowadzą krew natlenioną.

Nośnikiem tlenu, substancji odżywczych oraz szeregu innych składników jest krew. Ten czerwony płyn krążący w naczyniach składa się z kilku bardzo ważnych dla nas elementów: krwinek czerwonych, krwinek białych, płytek krwi i osocza.

Krwinki czerwone (erytrocyty) - powstają w szpiku kostnym i żyją około 120 dni. Zawierają one hemoglobinę, główny przenośnik tlenu i dwutlenku węgla. W przypadku gdy erytrocytów jest za mało (np. gdy istnieje niedobór żelaza, witaminy B12, kwasu foliowego, obfite miesiączki, krwawienie z przewodu pokarmowego) lub zawierają one zbyt mało hemoglobiny, mówimy o anemii czyli niedokrwistości. Objawem niedokrwistości mogą być: bladość skóry (ale nie każda osoba o jasnej karnacji ma anemię), bladość błon śluzowych, osłabienie, szybsze męczenie się. U zdrowego człowieka występuje od 3,5 do 5,5 milionów erytrocytów na mililitr krwi . Dokładne normy mogą się różnic nie tylko z uwagi na płeć badanego człowieka, ale także w poszczególnych laboratoriach (normy referencyjne).

Krwinki białe (leukocyty) - biorą m.in. udział w obronie organizmu przed zakażeniem. Powstają podobnie jak erytrocyty w szpiku kostnym, lecz żyją krócej: 4-5 dni. Ich całkowita liczba powinna zawierać się w przedziale 4-10 tys na mililitr. Cała populację leukocytów dzieli się na 5 grup komórek konkretnych funkcjach (rozmaz krwi): granulocyty (obojętno, zasado i kwasochłonne), limfocyty oraz monocyty. U dorosłego człowieka granulocyty stanowią około 70%, limfocyty około 30%, monocyty 4-8%. Zwiększona liczba leukocytów może pojawić się w przypadku zakażeń, alergii, chorób nowotworowych, obecności pasożytów, ale także pod wpływem stresu czy po posiłku (dlatego badania krwi powinno wykonywać się rano). Wśród krwinek białych wyróżniamy kilka podgrup, w odmienny sposób chroniących nas przed różnymi zarazkami: granulocyty kwasochłonne, zasadochłonne, obojętnochłonne, limfocyty i monocyty. Lekarz otrzymując wynik tzw. rozmazu krwi czyli ilości leukocytów po poszczególnych podgrupach może orientacyjnie określić gdzie szukać przyczyny choroby. to komórki-żołnierze, odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.

Płytki krwi (trombocyty) - odgrywają bardzo ważną rolą w procesie krzepnięcia krwi. Ich ilość powinna zawierać się w przedziale 150-400 tys/mL krwi. Proces ten zapobiega nadmiernej utracie krwi w przypadku np. skaleczenia czy urazu. Jeżeli mamy za mało trombocytów, możemy dłużej krwawić. Nadmierna ich ilość niesie ze sobą ryzyko powstania zakrzepów w naczyniach i zablokowania przepływu krwi.