Systematyczny trening fizyczny modyfikuje szereg czynników ryzyka ChNS m.in.:

1. Zmniejsza występowanie nadciśnienia tętniczego - obniża zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe (średnia redukcja wynosi 10mm Hg w przypadku ciśnienia skurczowego i 7,5 mm Hg w przypadku rozkurczowego).

2. Korzystnie wpływa na metabolizm glukozy i na wrażliwość na insulinę. U osób z cukrzycą pozwala to zredukować dawkę leków poprawiających tolerancję glukozy (w cukrzycy typu 2) lub obniżyć ilość jednostek insuliny (w cukrzycy typu 1). U osób z upośledzoną tolerancją glukozy systematyczna aktywność ruchowa pozwala opóźnić moment pełnej manifestacji cukrzycy.

3. Sprzyja obniżeniu masy ciała i zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie. Większość kontrolowanych badań dotyczących treningu fizycznego wykazuje tylko niewielki ubytek masy ciała (ok.2-3kg) w grupie osób ćwiczących. Jednak jeśli do programu ćwiczeń dołączy się dietę, to przeciętna utrata wynosi 8,5 kg. Dane te silnie przemawiają za rolą zarówno wysiłku fizycznego, jak i diety w programach redukcji masy ciała. U otyłych systematyczny wysiłek łagodzi zaburzenia metaboliczne zmniejszając insulinooporność. Ponadto u tych osób obserwuje się wzrost wrażliwości tkanki tłuszczowej na czynniki lipolityczne, wzrost aktywności lipazy lipoproteinowej, zmniejszenie wielkości komórek tłuszczowych, a w konsekwencji zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej.

4. Korzystnie wpływa na niektóre parametry gospodarki lipidowej - sprzyja obniżeniu stężenia cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i triglicerydów oraz wzrostowi poziomu frakcji HDL. Wiele badań wykazało, że pozytywniejsze zmiany w zakresie wzrostu frakcji HDL i obniżenia frakcji LDL obserwuje się wtedy, gdy trening prowadzi do utraty masy ciała.

5. Ma działanie przeciwzakrzepowe - wpływa prawidłowo na lepkość krwi, a poprzez wzrost poziomu tkankowego aktywatora plazminogenu zwiększa aktywność fibrynolityczną osocza. Trening fizyczny obniża również, poziom fibrynogenu oraz zmniejsza obserwowaną, szczególnie po większych wysiłkach fizycznych, aktywację i agregację płytek. Ponadto poprawia czynność śródbłonka.

6. Regularny wysiłek fizyczny przynosi również korzyści w sferze psychicznej ćwiczących. Zauważalnym efektem treningu jest zmniejszenie natężenia i częstości występowania stanów depresyjnych, obniżenie lęku oraz poprawa procesu zasypiania. Osoby o wyższym poziomie aktywności ruchowej deklarują ogólnie niższy poziom odczuwania stresu niż osoby nie trenujące. Główną przyczyną takiego stanu jest wydzielanie podczas wysiłku fizycznego β-endorfin, które odpowiadają m.in. za zachowanie równowagi psychicznej i prawidłowej czynności mózgu.