Kałka D., Sobieszczańska M., Pilecki W., Adamus J.: Kompleksowa rehabilitacja kardiologiczna w strategii prewencji wtórnej choroby sercowo-naczyniowej. Pol Mer Lek 2009; 27, 157: 31-35

Celem niniejszej pracy był przegląd aktualnej wiedzy na temat miejsca rehabilitacji kardiologicznej w strategii prewencji wtórnej choroby sercowo-naczyniowej. Autorzy przedstawiają zmiany na przestrzeni lat w obrębie rehabilitacji kardiologicznej. W latach 30. ubiegłego wieku chorym po przebytym zawale mięśnia sercowego zalecano przebywanie w łóżku przez 6-8 tygodni, a w latach 40. postępem było wprowadzenie tzw. terapii krzesłowej (wypoczynek w pozycji siedzącej). Dopiero w następnej dekadzie chorym zezwolono na 3-5 minutowe spacery po upływie 4 tygodni od zawału serca. Z biegiem lat poczyniono obserwacje, które wykazały, że wcześniejsze uruchamianie chorych w okresie rekonwalescencji po przebytym zawale serca chroni ich przed incydentami zatorowo-zakrzepowymi, nie narażając ich przy tym na żadne dodatkowe ryzyko. Obserwacje te, wraz z utrzymującą się jednak w dalszym ciągu silną obawą przed ewentualnymi groźnymi następstwami aktywności fizycznej podejmowanej samodzielnie przez chorych, zaowocowały pojawieniem się koncepcji programów rehabilitacji ruchowej. Te kompleksowe działania prowadzą do powrotu chorego do aktywnego udziału w życiu społecznym, co pozytywnie wpływa na jakość życia pacjentów, u których rozpoznano chorobę sercowo-naczyniową.