Współczesna bariatria, czyli gałąź medycyny, która zajmuje się leczeniem otyłości, zwraca uwagę, iż jest to schorzenie złożone. Może być wynikiem przebiegu różnych innych chorób np.: zmian hormonalnych tarczycy albo efektem nieprawidłowego działania podwzgórza znajdującego się w ośrodkowym układzie nerwowym, a odpowiadającego za regulację apetytu. Jednak czynniki endokrynologiczne i metaboliczne są rzadszymi przyczynami otyłości. Najważniejszymi z nich są: styl odżywiania się oraz zbyt mała aktywność fizyczna.

Jeśli w dziennej racji pokarmowej uwzględnia się żywność wysokokaloryczną, taką jak np.: herbatniki, ciastka, chipsy, pasztety, które zawierają zazwyczaj  wysokie ilości tłuszczu i cukru, wówczas nawet mała porcja produktów tego rodzaju może przeważyć szalę energetycznych potrzeb organizmu. Musi to niestety znaleźć odzwierciedlenie w przyroście masy ciała jeśli nie zostanie wykorzystane w sposób najlepszy z możliwych - przez zwiększenie aktywności fizycznej.

Czasem otyłość wydaje się być chorobą dziedziczną tylko dlatego, że kolejne pokolenia przyjmują od poprzednich te same złe zwyczaje żywieniowe. Często ludzie stają się otyli w późniejszym okresie życia, ponieważ trwają przy nawykach żywieniowych z czasów młodości, kiedy byli bardziej aktywni fizycznie i wydatkowali większe ilości energii. Istnieje wreszcie grupa osób, dla których zwiększone spożycie stanowi formę emocjonalnego rozładowania.

Coraz częściej zwraca się uwagę na socjologiczne uwarunkowanie otyłości. Jak pokazują badania społeczne, problem ten dotyczy często osób o niskich dochodach, słabo wykształconych.

Kobiety bardziej niż mężczyźni skłonne są do otyłości, ponieważ ich organizm zdolny jest do efektywniejszego gromadzenia zapasowego tłuszczu. Prawidłowo tłuszcz stanowi 25% masy ciała u kobiet, natomiast tylko 15 % u mężczyzn.